İstanbul Caz Festivali, cazın yaşayan efsanesi Chucho Valdés’in açılış performansıyla 1 Temmuz’da başlamıştı. Festivalin ikinci gecesinde ise sahne, yarı İsviçreli yarı Ekvadorlu gitar kardeşler Alejandro ve Estevan Gutiérrez, nam-ı diğer Hermanos Gutiérrez’e aitti.
Harbiye Cemil Topuzlu Açıkhava Tiyatrosu’nda Türkiye’deki ilk büyük konserlerini veren ikili, Clint Eastwood filmlerini andıran, Güney Amerika’nın sıcak, tozlu çöllerinden kopup gelen vokalsiz gitar tınılarıyla yaklaşık iki saat boyunca izleyicilere adeta büyülü bir gece yaşattı.
Ruhani Ezgiler, Sessiz Hikâyeler
Latin gitarının yeniden yükselişinde öncüler arasında gösterilen Hermanos Gutiérrez, sadece iki gitarla seyirciyi derin bir yolculuğa çıkardı. Sahneye hakim olan minimalizme rağmen, müzikleri mistik bir yoğunluk taşıyor; her parçada biraz çöl, biraz yıldızlı gece, biraz yalnızlık vardı. Konser boyunca sıkça kardeşlik bağlarına vurgu yapan ikili, izleyicilerle müzikal bağlarını da sessizce ama güçlü bir şekilde kurdu.
Yıllık Ortak Yolculuk
Yıllarca farklı şehirlerde yaşadıktan sonra 9 yıl önce birlikte müzik yapmaya başlayan kardeşler, müzikal ilhamlarını ilk olarak dedelerinin dinlettiği Julio Jaramillo kayıtlarında buldular. İlk albümlerinde çöl temalarını işlerken, son dönem müziklerinde daha kozmik ve evrensel bir ses peşine düştüklerini ifade ediyorlar.
İstanbul’a Özel “Umut” Armağanı
İkili, sahneden İstanbul’a olan sevgilerini dile getirirken, “Hope” (Umut) adlı parçalarını da İstanbul’a ve İstanbullulara adadılar. Seyircilerine şöyle seslendiler:
“Bu güzel şehirde birbirinize iyi bakın.”
Konser sonrası sosyal medyada Harbiye sahnesinden fotoğraflar paylaşan Hermanos Gutiérrez, şu duygusal notu düştü:
“İstanbul… Söyleyecek söz bulamıyoruz, çok teşekkür ederiz.”
Bu konser sadece bir müzik dinletisi değil, zamandan ve mekândan koparan bir ruh hâliydi. Hermanos Gutiérrez, iki gitarla sessizce çok şey anlattı.
